Zeil- en wandelreis: op de Thalassa langs Schotse eilanden
Zeven dagen zeilde ik met het Nederlandse tallship Thalassa door de binnenherbriden aan de Schotse westkust. Met de zeilen in de drie masten gehesen in de wind, reisden we elke dag naar een ander eiland. Hier maakten we een mooie wandeling, waarna we weer verder zeilden naar de volgende. Alle maaltijden werden voor ons verzorgd en we logeerden in een tweepersoonshut. We mochten meehelpen aan dek en er was genoeg tijd om bij de stuurhut naar eilanden en zeedieren te turen. Mijn wandel- en zeilreis langs Schotse eilanden was een onvergetelijke ervaring.
→ Dit blog focust vooral op de eilanden die we bezocht hebben. Vind je het leuk om meer te lezen over het supertoffe zeildeel van deze reis? Lees mijn blog Zeilen in Schotland: een week op tallship Thalassa.
Wandelen waar de wind ons brengt
Ik licht in dit blog de Schotse eilanden uit waar wij aan wal gingen. Nu zijn er geen twee wandel-en-zeilreizen met de Thalassa hetzelfde. De windrichting bepaalt waar de reis heen gaat. ‘s Avonds hoorden we waar we de volgende dag heen zouden zeilen. Gids Gerard deelde dan zijn twee favoriete wandelroutes op dat eiland met ons, waaruit wij dan mochten kiezen. De routes zijn allemaal makkelijk genoeg om zelfstandig, bijvoorbeeld met navigatie in routeapp Komoot, af te leggen. Wie het fijner vindt om met reisgenoten en een gids op pad te gaan, kan met Gerard op avontuur.
Eiland 1: Mull
De zeilreis vanuit Oban begon goed. Boven de eilanden en landtongen van de westkust kleurde de lucht oranje en roze. Voor de mensen op de pier moet het uitzicht nog spectaculairder geweest zijn: de driemastbarkentijn Thalassa die als een oud piratenschip de zonsondergang tegemoet voer. Alleen de iconische Pirates of the Caribbean-muziek van Hans Zimmer ontbrak nog.
Het was al donker toen we voor de kust van Tobermory op het eiland Mull voor anker gingen. ‘s Morgens stap ik het dek op om verrast te worden door de kleurrijke huisjes aan de haven. Rood, roze, geel, blauw, het is alsof een kinderkleurplaat werkelijkheid gemaakt is. Met de dinghy (rubberboot met motor) gaan we aan land.
We verlaten de haven lopend via een hooggelegen kustpad door de bosjes. Aan de andere kant van de rustige blauwe watermassa liggen de ruige bergen van schiereiland Ardnamurchan. Al snel zien we ons omkeerpunt liggen: de vuurtoren bij Rubha nan Gall. De witte vuurtoren met een gele top is een van de weinige Schotse vuurtorens die via een brug bereikbaar zijn. Op de terugweg kiezen we het avontuurlijkere pad, tussen varens die tot aan onze schouders reiken.
Eiland 2: Tiree
Een middag varen brengt ons naar Tiree, waar we in de baai voor Kirkapol voor anker gaan. Rond zonsondergang zit ik weer hoopvol op het dek, maar zo’n show als op de eerste avond zullen we niet meer krijgen. Tijd om mijn bed in de knusse hut in te gaan.
Na een uitgebreid ontbijt worden we met de dinghy aan land gebracht. Tiree is opvallend vlak, zeker vergeleken met Mull en haar ruige toppen. Zo ver je kan kijken ligt gras, of zee. Her en der staan huizen en boerenschuren die zo gebouwd zijn, dat ze tegen de hier ongehinderd razende wind bestand zijn.
We maken er een rondwandeling van zo’n 15 kilometer. We passen de route een beetje aan om zo veel mogelijk over het witte strand te lopen. Sommige stukken lijken net een tropische baai, al is het klimaat er verre van tropisch. De paden in het noorden van het eiland zijn ruiger, met rotsen aan zee en drassig binnenland. Op deze milde dag is het er goed vertoeven.
Eiland 3: Colonsay
Onze volgende slaapplek is de baai van Scalasaig, een klein dorp op het eiland Colonsay. Op het 10.070 hectare grote eiland wonen slechts 135 mensen. We wandelen er een 8 kilometer lange route met een paar klimmetjes naar uitzichtpunten. De eerste: een heuveltop met een monument voor Lord Colonsay, vanaf waar we de Thalassa fotogeniek zien liggen. Ik snap dat mensen haastig hun camera uit hun tas trekken als ze ons voorbij zien varen.
Een stuk struinen door hoge varens en een semiverhard pad heuvelop staan we op het tweede hoogtepunt: een betonnen paal (trig point) met uitzicht over het vrijwel onbewoonde Colonsay en omliggende eilanden zoals Jura. Langs een door groen omgeven loch en over smalle heidepaadjes bereiken we de aan zee gelegen ruïnes van Riasg Buidhe. Een local die ik verderop spreek, vertelt me dat deze woningen verlaten zijn toen de bewoners in een homes for heroes project na WO1 huizen met verwarming, water en een toilet kregen. Dat zijn de bruine huizen die we onderweg naar de haven passeren.
Eiland 4: Islay
Op Islay mogen we kiezen: een rondleiding in een van de whiskydistilleerderijen, of een wandeling naar Rhuvaal Lighthouse. Er is niet genoeg tijd om de hele afstand naar de vuurtoren af te leggen, maar we kunnen kijken hoe ver we komen. Mijn hutgenoot Welmoed en ik beginnen braaf met het volgen van het kustpad, maar wijken daar na een paar kilometer al vanaf. Die vuurtoren halen we toch niet, maar links van ons ligt een bergtop en vanaf daar moet het uitzicht wel erg goed zijn.
Zo komt het dat we, proberend geen teken te vangen of enkels te verzwikken, steeds hoger en hoger lopen. Er is geen pad, maar we hebben een duidelijk doel: de top. Hoewel, dé top… achter elke ‘top’ ligt weer een hogere top. De hoogste gaan we niet halen, maar het uitzicht vanaf een met heide begroeide subtop is ook fantastisch. We kijken uit over het onbewoonde deel van Islay, en zien aan de overkant de ruige ‘tweelingbergtoppen’ van Jura liggen. Daar moet ik absoluut ook eens heen! We hebben ons spontane off route avontuur netjes gepland en zijn op tijd aan boord voor een volgend tochtje met alle zeilen gehesen.
Eiland 5: Iona
Na een overnachting in de beschutting van een baai omgeven door groene ruigheid, gaan we aan land op Iona. Gids Gerard waarschuwde ons dat dit eiland relatief toeristisch is, maar op dit vroege tijdstip zijn we vrijwel alleen. Na een bezoek aan de ruïnes van de nunnery, nu begroeid met kleurrijke bloemen, wandelen we naar de Benedictijnse abdij uit de 13e eeuw. Barbaar die ik ben, sla ik een bezoekje binnen de muren over, om zo tijd te hebben voor een langere wandeling met een plonsje in zee.
Net na de laatste schattige cottage van het dorp loopt een graspad richting de top van heuvel Dun Ì. Vanaf hier zien we de vele weilanden van het eiland, gescheiden door oude stenen muurtjes. Aan de noordkust liggen stranden met zacht, wit zand, onderbroken door grillige rotspartijen. Een perfecte plek voor een dip, een ijskoude dip. Opgefrist wandelen we over drassige paden over met gras bedekte heuvels. Langs de golfbaan en weilanden komen we weer in het dorp aan, waar de net aangemeerde ferry een massa mensen afgezet heeft.
Eiland 6: Staffa
Een bezoek aan het Isle of Staffa paste eigenlijk niet echt in de planning, maar toch mochten we even snel aan land. Dat nadat we al getrakteerd zijn op een pod tuimelaars die voor de boot uit springt en een ontmoeting met een nieuwsgierige zeehond. Al de hele week hoopten ik en mijn medezeilers papegaaiduikers te spotten, maar nog zonder succes. Op het rotseiland Staffa is de kans dat we de vogels spotten in deze tijd van het jaar 100%. De clownachtige vogels zijn hier echter niet het enige hoogtepunt. Al van verre zien we de basaltformaties, natuurlijk gevormde zwarte kolommen zoals je ze kent van IJsland en Ierland. De muren van Fingal’s Cave bestaan geheel uit zulke kolommen. Ik kan na dit bliksembezoekje twee hoogtepunten afstrepen van mijn spontaan aangevulde bucketlist.
Schiereiland: Ardnamurchan
Staffa is het laatste eiland dat we tijdens deze wandel- en zeilreis bezoeken, maar er wacht ons nog een stop: Ardnamurchan. Dit dunbevolkte, ruige schiereiland is ontstaan uit een van de laatste vulkanen van het VK. Wij maken er een wandeling door het Glenborrodale RSPB vogelreservaat. Met hulp van de Merlin BirdID vogelgeluidenapp identificeer ik een vliegenvanger en wat kleine bruine zangvogeltjes. De roodborst klinkt overal luid bovenuit. Deze korte wandeling door het groen is de laatste van deze reis. Nog een laatste avondje gezelligheid, en dan gaan we de volgende ochtend vanuit Oban allemaal onze eigen weg.
Ook op zeil- en wandelreis op Schotse eilanden?
Lees voor een sfeerverslag met meer focus op de zeilervaring ook mijn blog Zeilen in Schotland: een week op tallship Thalassa. Lijkt het je leuk om zelf eens met de Thalassa op pad te gaan? Lees hier alles over de zeil- en wandelreizen van de Thalassa. Voor meer informatie, foto’s en contactinformatie zeil je naar www.tallshipthalassa.nl.
